Crozes-Hermitage, Kuzey Rhone Vadisi‘nin doğu tarafında, hemen Hermitage bölgesinin kuzeyinde yer almaktadır. Bu bölge, adeta Hermitage’in bir uzantısı gibidir. Şarapları Hermitage kalitesi kadar olmasa da benzer ve daha ekonomiktir, bu nedenle bölge, Hermitage’in daha uygun fiyatlı bir alternatifi gibi kabul edilir.
1937 yılında, bölge sarap sınıflandırmasını kazandı. Bölgenin üretiminin yaklaşık %90’ı kırmızı şaraplar, geriye kalanı ise beyaz şaraplardan oluşur. Kırmızı şaraplar için Syrah, beyaz şaraplar için ise Marsanne ve Roussanne üzümleri üretilir. İlk başlarda oldukça geniş bir alana yayılmış olan bağcılık, 1990’lı yıllarda üreticilerin daha konsantre üzüm üretiminin daha doğru olduğunu anlamasıyla birlikte değişime uğradı. Bu nedenle, yasal olarak izin verilen 4,200 hektarlık üretim alanının 1,700 hektarı kullanılmaktadır ve rakam donem donem degismektedir. Crozes-Hermitage, Kuzey Rhone Vadisi’nin en büyük şarap bölgesidir.
Şaraplar, Hermitage kadar yoğun değillerdir. Daha hafif gövdeli ve daha gençtirler, ancak aynı zamanda Hermitage bölgesinin karakteristik tütün ve karabiber notalarını içerirler. Bu nedenle şaraplar bir bakıma benzerlik gösterir, ancak kesinlikle Hermitage kalitesinde değillerdir. Ayrıca, bölgenin adını Hermitage ile birleştirmesi, Hermitage bölgesinin ününden yararlanmak anlamına gelir. Özetle, Hermitage bölgesinin ünü Crozes-Hermitage şaraplarını da besler.
Bölgenin iyi şarap bağları, Gervans yerleşiminin kuzey bölgesine yakın bir konumda kurulmuştur. Bu bölgelerde toprak yapısı genellikle granittir. Öte yandan, Tain l’Hermitage‘in doğusunda bulunan Mercurol bölgesi daha çok beyaz şarapların üretildiği bir bölgedir ve killi ve kireçli bir toprak yapısına sahiptir. En iyi üreticiler arasında Albert Belle (Cuvee Louis Belle), Chapoutier (Les Varonnieres), Domaine du Colombier (Cuvee Gaby), Domaine Combier (Clos des Grives), Alain Graillot (Cuvee La Guraude), Paul Jaboulet-Aine (Domaine de Thalabert), Domaine du Pavillon (G.A.E.C Cornu ve Cuvee Vielles Vignes) ve Vidal-Fleury bulunmaktadır. Saraplar genellikle diğer bölgeler kadar uzun süre olgunlaştırma potansiyeline sahip değillerdir. En iyi beyaz örnekleri 2-3 yıl içinde, kırmızıları ise 5-6 yıl içinde tüketilmesi tavsiye edilir.